سن یابی
سِن‌یابی (dating)
در زمین‌شناسی، فرآیند تعیین سنِ کانی‌ها، سنگ‌ها، فسیل‌ها یا سازندهای زمین‌شناسی. سن‌یابی بر دو نوع است: سن‌یابیِ نسبی[۱] و مطلق. سن‌یابی نسبی شامل تعیین سنِ نسبی مواد، یعنی تعیین ترتیب زمان‌شناختی[۲] تشکیل سنگ‌ها، فسیل‌ها یا سازندها با مطالعات میدانی[۳] است. سن‌یابی مطلق[۴] فرآیند تعیین سن مطلق[۵] کانی، سنگ یا فسیل برحسب سال است. سن‌یابی مطلق با روش‌هایی صورت می‌گیرد که عبارت‌اند از سن‌یابی رادیومتریک[۶]، اندازه‌گیری فراوانی ایزوتوپ‌های خاص در کانی، سن‌یابی به‌روش خط‌وارۀ شکافت[۷]، و حتّی شمارش لایه‌های سالانۀ رسوبات[۸].