دوناتی، جووانی باتیستا (۱۸۲۶ـ۱۸۷۳)
دوناتی، جووانی باتیسْتا (۱۸۲۶ـ۱۸۷۳)(Donati, Giovanni Battista)
| جووانی باتیستا دوناتی Giovanni Battista Donati | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۲۶م |
| درگذشت | ۱۸۷۳م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در پیزا |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
اخترشناس ایتالیایی. از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۴، شش دنباله‌دار[۱] کشف کرد و نقش مهمی در رواج طیف‌بینی اختری[۲] داشت. برای پی‌بردن به ماهیت دنباله‌دارها، رو‌ش‌های طیف‌بینی[۳] را به‌‌کار می‌برد. همچنین، جوّشناسی کیهانی[۴] را بررسی کرد. در دهۀ ۱۸۵۰ جست‌وجوگر پرشور دنباله‌دارها بود و هیجان‌انگیزترین کشف‌هایش را به نام او نامیده‌اند. دنباله‌دار دوناتی[۵] نخستین‌بار در ۱۸۵۸ با دنبالۀ اصلی[۶] و دو دنبالۀ باریک اضافی[۷] دیده شد. دوناتی با فنون جدید طیف‌نگاری اختری پی‌برد که طیف دنباله‌دار دور از خورشید با طیف[۸] خورشید همانند است، امّا وقتی به خورشید نزدیک می‌شود قدر[۹] (درخشندگی[۱۰]) آن افزایش پیدا می‌کند و طیفش کاملاً متفاوت می‌شود. دوناتی نتیجه گرفت که نورگسیلی دنباله‌دار وقتی از خورشید دور است صرفاً بازتابی از نور خورشید است؛ با نزدیک‌شدن دنباله‌دار به خورشید، مواد تشکیل‌دهندۀ آن گرم می‌شوند و خود نوری گسیل می‌کنند که بازتابی از ترکیب دنباله‌دار است. دوناتی در پیزا[۱۱] زاده شد و درس خواند. از ۱۸۵۲ در رصدخانه فلورانس[۱۲] مشغول کار بود و در ۱۸۶۴ سرپرست این رصدخانه شد. بررسی پدیده‌های جوّی[۱۳] و رویدادهای مناطق شمالی‌تر، نظیر شفق‌های قطبی شمالی[۱۴]، از دیگر زمینه‌های مورد علاقۀ او بود.