دوور (انگلستان)
دووِر (انگلستان)(Dover)
بازارشهر[۱] و دریابندر[۲]ی در کِنت[۳]، جنوب شرقی انگلستان، در ساحل دریای مانش[۴]، با ۳۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱). نزدیک‌ترین نقطۀ بریتانیا به سرزمین اصلی[۵] اروپا است و ۳۴ کیلومتر از کاله[۶]، واقع در فرانسه، فاصله دارد. پررفت‌وآمدترین بندر مسافری جهان و بندر اصلی انگلستان بر دریای مانش است که خدمات حمل مسافر، هاوِرکِرافت[۷] و قطار زیردریایی دارد. صنایع آن عبارت‌اند از الکترونیک، کاغذسازی و صنایع سبک. دوور در زمان رومی‌ها دوبریس[۸] نام داشت و پایگاه دریایی مهمی بود. فانوس دریایی رومی از حدود ۵۰م، در محوطۀ قلعۀ نورماندیایی[۹]، یکی از قدیمی‌ترین بناهای رومی در کشور به‌شمار می‌رود. شهرت دوور به‌سبب صخره‌های سفید آن است و از فراز آن‌ها، که ۱۱۶ متر از سطح دریا ارتفاع دارند، ساحل فرانسه از بولونی[۱۰] تا گراوِلین[۱۱]، خط ساحلی[۱۲] از فوکستون[۱۳] تا رَمزگِیت[۱۴] و بسیاری از استحکامات پیرامون صخره‌های دوور دیده می‌شود. موزۀ صخره‌های سفید[۱۵]، حاوی تاریخچۀ دوور از زمان رومی‌ها تا جنگ جهانی دوم است. قلعۀ دوور بر صخره‌های مشرف به شهر و در محل استحکامات اولیه ساخته شد. در جریان جنگ داخلی انگلستان[۱۶]، این قلعه به تصرف اولیور کرامول[۱۷] درآمد و در جنگ‌های ناپلئونی[۱۸] تقویت شد. در محوطۀ قلعه، کلیسای ساکسونی سنت مری[۱۹]قرار دارد. دوور در جنگ جهانی دوم به‌شدت آسیب دید و بخش عمدۀ شهر و قسمت‌های ساحلی آن بازسازی شد. در جنگ جهانی دوم از آن به‌منزلۀ مرکز کنترل تخلیۀ دنکرک[۲۰] استفاده می‌شد. تونل مانش[۲۱]، در غرب دوور، در ۱۹۹۴ گشایش یافت.