طرابزون
طَرابْزون
(یا: طَرابوزان؛ نام باستانی: تراپزوس[۱]) بندری در دریای سیاه[۲]، در شمال شرقی ترکیه، به فاصلۀ ۳۵۵کیلومتری جنوب غربی باتوم[۳]. جمعیت آن ۱۴۳,۹۰۰ نفر است (۱۹۹۰). روی تختال[۴] کوچکی واقع شده است که بین دو درۀ پر شیب و موازی در امتداد ساحل قرار دارد و به دماغه[۵]ای کوچک ختم می‌شود. در مناطق اطراف شهر مرکبات، ذرت، و سیب‌زمینی کشت می‌شود. معادن آهن، مس، و روی نیز دارد. طرابزون بر سر راه تجاری تاریخی بین ایران و اروپا واقع شده و مرکز حمل کالا، به‌ویژه مواد غذایی، دام، توتون و تنباکو، با کشتی است. آثار تاریخی بسیاری از عصر بیزانس دارد، ازجمله کلیسای مریم باکره با سر زرین و کلیسای سنت ائوگنیوس که به‌ترتیب به مسجد اورته جامع و مسجد بین جامع تبدیل شده‌اند؛ و کلیسای ایاصوفیه، متعلق به قرن ۱۳م، که به موزه تبدیل شده است. در نزدیکی طرابزون صومعۀ سومِلا متعلق به قرن ۱۴ قرار دارد. مهاجران یونانی سینوپ[۶]، شهربندری بر دریای سیاه، در ۷۵۶پ‌م تأسیس کردند. مهرداد ششم پونتوس در قرن ۱پ‌م آن را فتح کرد و به شهر اهمیت یافت. سپس بخشی از امپراتوری روم شد. در قرن ۳م در امپراتوری روم شرقی ادغام شد. در ۱۴۶۱، سلطان محمد دوم عثمانی آن را فتح کرد و طرابزون ضمیمۀ امپراتوری عثمانی شد.