دین سالاری
دین‌سالاری (theocracy)
(یا: یزدان‌سالاری) نظام سیاسیِ تحت ادارۀ مرجع عالی روحانی. از لحاظ عملی به‌معنی نظامی است که در آن ارزش‌ها و دستورات دینی تعیین‌کنندۀ تصمیمات سیاسی باشند. حکومت خلفا در صدر اسلام از این گونه بوده است. حکومت‌هایی چون خلافت اموی، عباسی و عثمانی، و نیز حکومت کلیسا و پاپ‌ها در قرون وسطا نیز مدّعی همین‌گونه حکومت بوده‌اند امّا فی‌الواقع، این حکومت‌ها به حکومت خودکامه همانندتر بوده و از دین استفادۀ ابزاری کرده‌اند. حکومت تبت در دوره‌ای، و حکومت افغانستان از زمان به‌قدرت‌رسیدن طالبان در ۱۹۹۶ تا سرنگونی آنان در ۲۰۰۲، از نمونه‌های امروزی دین‌سالاری بودند. اصطلاح «تئوکراسی» را یوسفوس[۱]، تاریخ‌نگار یونانی، در قرن ۱م وضع کرد.
- ↑ Josephus