دیویر، جیمز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)
دیوئِر، جِیْمْز (۱۸۴۲ـ۱۹۲۳)(Dewar, James)
| جیمز دیویر James Dewar | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۲م |
| درگذشت | ۱۹۲۳م |
| ملیت | اسکاتلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در ادینبورگ |
| شغل و تخصص اصلی | شـــیمی دان |
| شغل و تخصص های دیگر | فیزیـــک دان |
| لقب | شوالیه |
| گروه مقاله | شیمی و بیوشیمی |
شیمی‌دان و فیزیک‌دان اسکاتلندی. در ۱۸۷۲، ضمن تحقیق دربارۀ خواص ماده در دماهای بسیار کم، ظرف خلأ[۱] (ترموس[۲]) را ابداع کرد. در ۱۹۰۴، لقب شوالیه[۳] گرفت. در ۱۸۹۱ و ضمن تحقیق دربارۀ مایع‌کردن گازها، کشف کرد که هم اکسیژن مایع و هم ازون خاصیت مغناطیسی دارند. در ۱۸۹۵، برای اولین‌بار گاز هیدروژن را مایع کرد و در ۱۸۹۹، موفق شد هیدروژن را در دمای ۲۵۹- درجۀ سانتی‌گراد جامد کند. در ۱۸۸۹، با همکاری فردریک ایبل[۴]، مادۀ منفجرۀ کوردیت[۵] را ابداع کرد. دیوئر در کینکاردین[۶] فایف[۷] زاده شد و در ادینبورگ[۸] درس خواند. در ۱۸۷۵، در کیمبریج و در ۱۸۷۷، در مؤسسۀ سلطنتی[۹] لندن استاد شیمی شد. تا آن زمان، همۀ گازها، جز هلیوم[۱۰]، هم مایع و هم جامد شده بودند. هایکِه کامِرلینگ اونِس[۱۱]، فیزیک‌دان هلندی، در ۱۹۰۸ با استفاده از روش دیوئر توانست هلیوم را مایع کند. در آن زمان دیوئر توانسته بود با جوشاندن هلیوم در فشار کم به دمایی برسد که کمتر از یک درجه با صفر مطلق (۲۷۳- درجۀ سانتی‌گراد) فاصله داشت. دیوئر در زمینۀ طیف‌بینی[۱۲] نیز تحقیقاتی صورت داد و به‌ویژه نسبت به طیف‌های جذبی فلزات توجه خاص داشت. او خواصی از قبیل میل ترکیبی شیمیایی[۱۳]، مقاومت الکتریکی[۱۴]، استحکام و مقاومت مواد، و فسفرسانس[۱۵] را در دمای کم بررسی کرد. ازجمله دریافت پرهای پرندگان در این دماها فسفرسان[۱۶] می‌شوند.