راس، رونالد (۱۸۵۷ـ۱۹۳۲)
راس، رونالْد (۱۸۵۷ـ۱۹۳۲)(Ross, Ronald)
| رونالد راس Ronald Ross | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۷م |
| درگذشت | ۱۹۳۲م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در بیمارستان سن بارتلمی لندن |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| شغل و تخصص های دیگر | باکتری شناس |
| لقب | سر |
| گروه مقاله | جغرافیای ایران |
پزشک و باکتری‌شناس بریتانیایی، زادۀ هند. به‌سبب پژوهش‌هایش در زمینۀ نقش پشۀ آنوفل[۱] در انتقال مالاریا جایزۀ نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۰۲ را دریافت کرد. از ۱۸۸۱ تا ۱۸۹۹، در خدمات پزشکی هند خدمت می‌کرد و از ۱۸۹۵ تا ۱۸۹۸، پشه‌های گونۀ آنوفل را به‌منزلۀ عامل انتشار مالاریا شناسایی کرد. در ۱۹۱۱، لقب سِر گرفت. راس در بیمارستان سن بارتلمی[۲] لندن درس خواند. در ۱۸۹۹، از خدمات پزشکی هندوستان بازنشسته شد، به انگلستان بازگشت، و در لیورپول استاد طب بیماری‌های گرمسیری شد. در جنگ جهانی اول، مشاور وزارت جنگ در زمینۀ مالاریا بود. او نخستین مدیر مؤسسۀ بیماری‌های گرمسیری راس[۳] (۱۹۲۶) بود. در ۱۸۹۴، با پاتریک منسون[۴] در انگلستان آشنا شد. این پزشک سوئدی متعقد بود عامل انتشار مالاریا نوعی پشه است. راس پس از بازگشت به هند پشه‌های گوناگون را جمع‌آوری و انواع متفاوت آن‌ها را شناسایی و اعضای داخلی بدن آن‌ها را تشریح کرد. در ۱۸۹۷، او در بدن نوعی پشۀ آنوفل کیستی حاوی انگل‌هایی را یافت که قبلاً در خون بیماران مبتلا به مالاریا مشاهده کرده بود. بعدها او با استفاده از پرندگان مبتلا به مالاریای پرندگان، چرخۀ حیات انگل عامل بیماری را در بدن پشه و نحوۀ انتقال بیماری را کاملاً بررسی کرد.