راک اند رول
راک اَند رول (rock and roll)
نوعی از موسیقی که از ادغام ریتم اَند بلوز[۱] و کانتری[۲] و وسترن[۳] پدید آمد و عمدۀ تأکیدِ آن بر گیتار برقی[۴] و طبل[۵] است. در اواسط دهۀ ۱۹۵۰ با ظهورِ الویس پریسلی[۶]، این سبک به هستۀ اصلیِ جنبشِ اعتراض نوجوانانِ غربی بدل شد و تأثیرِ عظیمی بر موسیقی و فرهنگ دیگر نقاط جهان گذاشت. شاید ناب‌ترین صورتِ راک اََند رول همان راکابیلی باشد که عبارت بود از سبکِ موسیقی‌دانانِ سفیدپوستِ امریکا؛ عنوانِ کلیِ راک بعدها سبک‌های متفاوتی را شامل می‌شد. اصطلاحِ راک اَند رول را اَلن فرید[۷] (۱۹۲۲ـ۱۹۶۵) از ۱۹۵۱ رایج کرد. خوانندگان و ترانه‌سرایان اصلیِ راک اَند رول در دهۀ ۱۹۵۰ عبارت بودند از چاک بِری[۸]، لیتل ریچارد[۹]، جِری لی لوئیس[۱۰]، بادی هالی[۱۱]، و جین وینسِنت[۱۲] (۱۹۳۵ـ۱۹۷۱).