سیل
سِیل
آبگرفتگی[۱] زمین‌هایی که معمولاً آب آن‌ها را فرا نمی‌گیرد. طغیان رودها معمولاً پس از بارش باران‌های سیل‌آسا، یا در فصل بهار، بعد از ذوب‌شدن برف‌های زمستانی روی می‌دهد. در این شرایط تخلیه[۲] رودخانه، یعنی مقدار آبی که در دورۀ زمانی معینی از آن عبور می‌کند بیش از حد افزایش می‌یابد. در این حالت آب از کرانه‌های رود می‌گذرد و به دشت سیلابی[۳] پیرامون رود سرازیر می‌شود. سیل‌های کوچک ممکن است سالی یکبار واقع شوند. آن‌ها را سیل سالانه[۴] می‌نامند که دورۀ بازگشت[۵] آن‌ها یکسال است. میانگین واقع‌شدن سیل‌های بزرگ‌تر هر ۵۰ سال یکبار است. احتمال جاری‌شدن سیل در کانالی کارآمد که مقطع نیم‌دایره‌ای دارد، بسیار اندک است. در هنگام طوفانی‌شدن دریا، یا وقوع مدی با ارتفاع استثنایی، نواحی ساحلی را آب فرا می‌گیرد.