فارنهایت، مقیاس
فارِنهایت، مقیاس (Fahrenheit scale)
مقیاسی برای دما. در ۱۷۱۴، گابریل فارنهایت[۱] آن را ابداع کرد و تا دهۀ ۱۹۷۰، در کشورهای انگلیسی‌زبان متداول بود. از آن پس، این کشورها نیز عموماً برای همراهی با بقیۀ کشورهای جهان مقیاس سلسیوس[۲] (سانتی‌گراد) را پذیرفتند. در مقیاس فارنهایت، دما برحسب درجۀ فارنهایت (F°) اندازه‌گیری می‌شود که رابطۀ آن با درجۀ سلسیوس چنین است: (فرمول ۱).
فرمول ۱:
فارنهایت پایین‌ترین دمایی را که می‌توانست در آزمایشگاه به‌دست آورد برابر نقطۀ صفر و دمای بدن را نقطۀ ثابت دیگر و برابر۹۶ F° قرار داد. در این مقیاس، آب در ۳۲ درجه یخ می‌بندد و در ۲۱۲ درجه به جوش می‌آید.