شریو
شِریو (shrew)
پستانداری حشره‌خوار، از تیرۀ موش‌های پوزه‌دراز[۱]، راستۀ حشره‌خواران[۲]. در امریکا و اوراسیا[۳] یافت می‌شود. جانوری موش‌مانند است، اما بینی طویل و دندان‌هایی نوک‌تیز دارد. شدت سوخت‌وساز بالای آن باعث می‌شود که تقریباً به‌صورت دایم غذا بخورد. موش حشره‌خوار معمولی[۴] Sorex araneus حدود ۷.۵ سانتی‌متر طول، و پوزه‌ای قابل ارتجاع و نوک‌تیز دارد که تعداد زیادی موهای سخت از نواحی خارجی‌تر آروارۀ پایین آن بیرون زده‌اند. موهای جانور خاکستری متمایل به قرمز در بالا، و در زیر خاکستری است. شریو غددی دارد که از آن ترشحاتی با بوی نامطبوع و نافذ ترشح می‌کند که مکانیسم دفاعی جانور است. از حشرات، کرم‌ها، و اغلب از اعضای گونۀ خودش، که پس از جنگ و ستیز مرده‌اند تغذیه می‌کند. شریو کوچک[۵] Sorex minutus حدود پنج سانتی‌متر طول دارد و خزش دارای خاصیت انعکاس نور است. موش کور آبی[۶] Neomys fodiens بیشتر از نرم‌تنان تغذیه می‌کند و آبزی است، هرچند تغییرات اندکی برای این زندگی پیدا کرده است. پاهایش حاشیه‌دار و دارای موهایی سخت است که به شناکردن جانور کمک می‌کند. از خانوادۀ حشره‌خورها نُه گونه متفاوت در ایران زندگی می‌کنند. این جانوران حیواناتی متجاوزند و به هر حیوان کوچک، حتی هم‌نوع خود، حمله می‌کنند. همیشه در حالت التهاب به‌سر می‌برند، اشتهای فراوان دارند و گاهی در روز تا دو برابر وزنشان حشره شکار می‌کنند.