روست
روسَت (ROSAT)
ماهوارۀ مشترک امریکا ـ آلمان ـ انگلستان. در ۱۹۹۰، برای بررسی چشمهای کیهانی[۱] طول موجهای پرتو ایکس[۲] و فرابنفش بسیار دور[۳] به فضا فرستاده، و به نام فیزیکدان آلمانی، ویلهلم رونتگن[۴]، کاشف پرتوهای ایکس نامگذاری شد. سرانجام در ۱۲ فوریۀ ۱۹۹۹، بهدنبال بیش از ۹هزار رصد اجرام آسمانی، ازجمله دنبالهدارها[۵]، اختروشها[۶]، سیاهچالهها[۷]، خوشههای کهکشانی[۸] و اَبَرنواختران[۹]، کار ماهواره پایان یافت. روسَت برای تهیۀ نخستین نقشههای سراسری آسمان از بخش پرتو ایکس و پرتو فرابنفش بسیار دور طیف طراحی شده بود. در این ماهواره از یک تلسکوپ پرتو ایکس ساخت آلمان استفاده میکردند که زیرنظر مؤسسۀ ماکس پلانک[۱۰] ساخته شده بود، دوربین گسترده میدان[۱۱] (تلسکوپ فرابنفش بسیار دور[۱۲]) آن ساخت گروه انگلیسی بود و زیرنظر دانشگاه لستر[۱۳]، با بودجۀ شورای پژوهش فیزیک ذرات بنیادی و اخترشناسی بریتانیا[۱۴] ساخته شد. امریکا یک دوربین پرتو ایکس دیگر و وسیلۀ پرتاب را فراهم آورد. فضاپیمای اصلی و بودجۀ عملیاتی را آلمان تأمین کرد.