روسو، تیودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷)
روسو، تِئودور (۱۸۱۲ـ۱۸۶۷)(Rousseau, Theodore)
| تیودور روسو Theodore Rousseau | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۲م |
| درگذشت | ۱۸۶۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| لقب | لوگران رفوزه (مردود بزرگ) |
| مکتب | مکتب باربیزون |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
نقاش فرانسوی. از شخصیت‌های مهم رشد منظره‌پردازی مدرن فرانسه بود. جنبشی را علیه سبک آکادمیک[۱] غالب زمان خویش رهبری کرد، و طراوت و طبیعت‌گرایی[۲] نوینی را رواج داد. از سرآمدان مکتب باربیزون[۳] شد. روسو از منظره‌پردازان انگلیسی، کانستبل[۴] و ریچارد بانینگتون[۵]، تأثیر پذیرفت، و از طبیعت در بسیاری از نقاط فرانسه طرح برداشت. ناکامی‌اش در سالن[۶]های متعدد که لقب «لوگران رفوزه[۷]» (مردود بزرگ) را برایش به‌همراه داشت، او را به خلوت‌گزینی در باربیزون[۸] در جنگل فونتن‌بلو[۹] برانگیخت (۱۸۴۸)، که با روحیۀ رمانتیک[۱۰]اش آن‌جا را مرکز دنیای وحش می‌شمرد. آثارش اگرچه از مطالعۀ دقیق طبیعت مایه می‌گیرند، اغلب از افسردگی شدیدی نشان دارند. روسو نقاشی را از خویشاوندش پو دو سن مارتن[۱۱] و منظره‌پرداز خرده‌پای دیگری آموخت. در باربیزون، ژول دوپره[۱۲]، دیاز دولاپِنیا[۱۳]، و میله[۱۴] به او پیوستند، و چهار نقاش هستۀ مکتب باربیزون را تشکیل دادند. حُزن نقاشی‌های تیره‌رنگ او از محوطه‌های باز جنگلی، که شارل بودلر[۱۵] نیز بدان اشاره کرد، هم از روحیۀ خود او برمی‌خاست و هم از خُلق تنگ ناشی از بیماری روانی همسرش. با این‌همه، رویکرد عینی او به طبیعت نیز شایان توجه است. در دهۀ ۱۸۵۰ با توفیق روبه‌رو شد.