در معماری گوتیک[۱]، عنصری بهشکل هرم یا مخروط، که غالباً با آذینهای جوانهای[۲] (آذینهای حکاکیشدۀ کوچک) تزیین میشد. سرمناره معمولاً روی پشتبند[۳] قرار میگیرد و نقش سازهای دارد، زیرا وزن آن به خنثیکردن نیروی جانبی روبه بیرون تاق یا خرپای بام[۴] کمک میکند.
