کشتی زیرآبی
کَشتی زیرآبی (submersible)
نوعی کشتی برای حرکت در زیر آب. از آن جمله است زیردریایی‌های کوچکی که مهندسان و محققان به‌منزلۀ وسیلۀ ترابری به‌کار می‌گیرند تا نیازهای عملیاتی غواصی آنان را برآورده کند. پیشرفته‌ترین کشتی‌های زیرآبی، نوع به‌اصطلاح مجزاشده‌ای‌اند که در آن‌ها دو بخش تعبیه شده است: یکی برای ناوبر، و دیگری برای حمل غواص. هوای بخش غواص‌ها تحت فشار است و به دریا راه دارد. کشتی غواصی روی آب، متعلق به نیروی دریایی بریتانیا[۱]، با نام چلنجر[۲] (ساخت ۱۹۸۰)، علاوه‌بر حمایت از غواصانی که در عمق ۳۰۰متری فعالیت می‌کنند، برای کشتی‌های زیرآبی که به اعماق اقیانوس می‌روند، بۀ‌منزلۀ کشتی مادر[۳] عمل کرده، آن‌ها را از اعماق بالا می‌کشد. این کشتی یک تونل داخلی عمودی و استوانه‌ای نیز دارد که از انتهای آن می‌توان یک حباب غواصی[۴] سه‌نفره را تا عمق ۶هزار متری پایین فرستاد. کشتی‌های زیرآبی سرنشین‌دار و تحت فشارِ جو می‌توانند تا اعماقی بیش از کشتی‌های زیرآبی تحتِ فشار غواصی پایین بروند. نوعی کشتی زیرآبی ژاپنی که می‌تواند تا عمق ۶۵۰۰ متر پایین برود، در ۱۹۸۹ بررسی بستر دریا را شروع کرد. بریتانیا در ۱۹۹۰ برای پژوهش در مناطق دور از دسترس، به‌خصوص در مناطق شمالگان[۵]، کشتی‌های زیرآبی خودکار یا بدون سرنشین تدارک دید. از کشتی‌های زیرآبی برای حمل‌ونقل غواصان بین محفظه‌های فشار کشتی مادر و محل کار در بستر دریا استفاده می‌شود. غواصان پس از هر غواصی برای چندین روز تحت فشار باقی می‌مانند و با این‌کار از زمان طولانی کاهش فشار لازمِ پس از هر غواصی در عمق زیاد اجتناب می‌شود.