آلیانس، مدارس
آلیانْس، مدارس
مدارسی برای آشنایی یهودیان ایران با علوم جدید، تأسیس‌شده در ۱۲۹۰ق طبق توافق ناصرالدین‌شاه قاجار و صدراعظم میرزا حسین‌خان سپهسالار (مشیرالدوله) با کمیتۀ مرکزی آلیانس. براساس این توافق‌نامه که به امضای میرزا حسین‌خان و آدولف کرمیو رئیس اتحادیۀ جهانی آلیانس رسید، تأسیس مدارس آلیانس به‌عهدۀ ایران و مخارج تعلیم و تربیت معلم در خارج از کشور به‌عهدۀ کمیتۀ مرکزی آلیانس قرار گرفت. این مدارس در ۱۳۱۶ق در تهران و رفته‌رفته در شهرهای همدان، کرمانشاه، سنندج، بیجار، نهاوند، تویسرکان، بروجرد، اصفهان، یزد، و کاشان افتتاح شد. در مدارس آلیانس علوم و زبان فرانسوی در درجۀ اول و زبان فارسی در درجۀ دوم و علوم دینی یهود به‌شیوۀ جدید آموزش تدریس می‌شد. کلاس‌های این مدارس براساس سن دانش‌آموزان مرتب شده و دارای صندلی و تخته‌سیاه بود. فراگیری با حافظه انجام می‌گرفت و تنبیه بدنی که شرط لازم آموزش در آن روزگار بود، در این مدارس وجود نداشت. در دورۀ پهلوی ۱۳۰۳ش مدارس آلیانس با برنامه‌ها و آیین‌نامه‌های داخلی خود اداره می‌شد، اما از آن پس دولت برای تحکیم و گسترش فرهنگ ایرانی، برنامۀ واحد درسی برای تمام مدارس ایران تدوین کرد. از ۱۳۱۱ در مدارس آلیانس آموزش زبان فارسی به‌عنوان زبان اول مقرر و زبان فرانسوی زبان دوم شد، و از ۱۳۱۸ برنامۀ درسی این مدارس با برنامۀ وزارت فرهنگ یکسان شد.