سیلوستر دو ساسی، بارون آنتوان (۱۷۵۸ـ۱۸۳۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سیلْوِسْتْر دو ساسی، بارون آنتوان (۱۷۵۸ـ۱۸۳۸)(Silvestre De Sacy, Baron Antoine)

بارون آنتوان سیلْوِسْتْر دو ساسی
Baron Antoine Silvestre De Sacy
زادروز 1758م
درگذشت 1838م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
شغل و تخصص های دیگر دولتمرد
فعالیت‌های مهم رئیس دانشگاه پاریس (1815)- رئیس کولژ دو فرانس (1823)- مدیر مدرسۀ زبان‌های شرقی
آثار یادداشت‌هایی دربارۀ آثار باستانی مختلف ایران (1793)؛ اصول دستور زبان عمومی(1799)
گروه مقاله خاورشناسی
سيلْوِسْتْر دو ساسي، بارون آنتوان

دولـتـمــرد و خـاورشنـاس فرانسوی. از آغاز جوانی، یونانی، لاتین، عبری و زبان‌های شرقی مانند عربی و فارسی را فراگرفت. مشاور (۱۷۸۱ـ۱۷۹۱) و سپس سرکـمـیــسـر (۱۷۹۱ـ۱۷۹۲) دیوان پول بود. استاد زبان عربی در مدرسۀ زبان‌های شرقی (از ۱۷۹۶) و سپس استاد زبان فارسی در کولژ دو فرانس (از ۱۸۰۶) شد. چندین سمت دولتی داشته که از آن شمار بودند مترجم دولت، عضو آکادمی کتیبه‌ها و ادبیات (از ۱۷۸۵)، عضو هیئت قانون‌گذاری (از ۱۸۰۸)، بازرس شاهی (سرممیز مطبوعات) در دورۀ لوئی هجدهم، رئیس دانشگاه پاریس (۱۸۱۵)، رئیس کولژ دو فرانس (۱۸۲۳)، مدیر مدرسۀ زبان‌های شرقی، متصدی دست‌نویس‌های شرقی در کتابخانۀ شاهی (اکنون کتابخانۀ ملی) و عضو کمیسیون آموزش عمومی. ساسی در تصحیح و ترجمۀ نسخه‌های خطی فارسی و عربی فراوان کوشید. به‌ویژه در زمینۀ پژوهش در ادبیات عرب، بسیار موفق بود و چندین کتاب را در نظم و نثر، تاریخ، جغرافیا، سکه‌شناسی و علوم از عربی ترجمه کرده است. او به ترجمه‌هایش، که به داشتن توجه به دقایق لغت‌شناسی ممتاز است، یادداشت‌های انتقادی فراوان افزوده است. خاورشناسان سراسر اروپا برای گرفتن آموزش نزد او می‌رفتند و نظریه‌های آموزشی او نفوذی گسترده داشت. به پیشنهاد او، در ۱۸۲۲ مجلۀ آسیایی تأسیس شد. از آثارش: دستور زبان عربی (۱۸۱۰)؛ گزیده‌های عربی با ترجمۀ فرانسوی در ۲ جلد (۱۸۲۶)؛ در بیان مذهب دُروز (پاریس، ۱۸۳۸، ۲ جلد)؛ چاپ و ترجمۀ مقامات حریری (پاریس، ۱۸۱۲)؛ تحقیق متن کلیله و دمنه (۱۸۱۶)؛ منتخب آثار فارسی؛ یادداشت‌هایی دربارۀ آثار باستانی مختلف ایران (۱۷۹۳)؛اصول دستور زبان عمومی(۱۷۹۹).