شینگون

شِینْگون (Shingon)(در چینی، چِن یِن به‌معنی «کلام حقیقی») مکتب ژاپنی بودایی‌‌گری باطنی، از سنت‌های بودایی عمدۀ ژاپن. سلوک تدریجی در طریق اشراق به کمک مراقبه و تأمل، اساس آن را تشکیل می‌دهد. آن را راهبی به نام کوکائی (۷۷۴ـ۸۳۵م) که پس از مرگش کوبو دائیشی نام گرفت در ۸۰۶م از چین به ژاپن برد. برابر آمار ۱۹۹۰، شینگون در ژاپن نزدیک به ۴هزار معبد و بیش از ۱۰میلیون پیرو داشت. مَندلاها (نمادهای جهان هستی) وسایل مهم مراقبه‌اند، زیرا کلمات، عاجز از انتقال حقیقت معانی تعالیم شینگون‌اند و حرکات دست، پیکرها و پیکره‌ها، و سلوک پنهان، روح را پذیرای دریافت می‌کند. بودا دائینیچی نیورائی (وَئیروچَنَه) جوهر عالم به‌شمار می‌رود. شینگون از تلفیق ادیان شینتو و بودا (ریوبو شینتو) جانبداری می‌کرد و در دورۀ کوکائی از حمایت رسمی برخوردار بود. او در ۸۱۶م مرکز آن را در کوه کویا در جنوب اوزاکا مستقر کرد.

 

---