لاذقیه
لاذِقیِه (Latakia)
(یا: لاتاکیا) شهری بندری در ساحل دریای مدیترانه، روبه‌روی جزیرۀ قبرس، در شمال غربی سوریه، به فاصلۀ ۱۲۰کیلومتری طرابلس[۱]، در لبنان[۲]. جمعیت آن ۴۱۷,۱۰۰ نفر است (۲۰۰۳). آب و هوای معتدل مدیترانه‌ای دارد. اقتصاد آن براساس فعالیت‌های بندری و تجاری، حوضچۀ خشک تعمیر کشتی، صنایع چوب، آلومینیوم، و ادوات برقی است. صادرات آن عبارت‌اند از توتون، اسفنج، ابریشم، و پنبه. بندرگاه جدید آن (ساخت ۱۳۷۶ق/۱۹۵۶) کشتی‌هایی تا ظرفیت ۴۵هزار تن را می‌پذیرد. لاذقیه منطقۀ آزاد تجاری ترانزیتی است. تاریخ لاذقیه به هزارۀ دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد، که فنیقی‌ها به‌سبب وجود بندرگاه طبیعی رمیثا آن‌جا را مرکز دریانوردی و تجارت خود قرار دادند. به گفتۀ فیلون یونانی نام این محل به لوکی اکتی تغییر یافت. در زمان سلوکیان، سلوکوس نیکاتور آن‌جا را به افتخار مادرش لائودیسه (لاودیسیا) نامید (ح ۲۹۰پ‌م). در عهد یولیوس سزار، لاذقیه از حقوق برابر با شهروندان روم برخوردار شد. نام این شهر در دورۀ رومی لائودیکئا آد ماره[۳] و بندری پررونق بود، که پارچه‌های کتانی آن بسیار شهرت داشت. شهر لاذقیۀ کنونی را در محل شهر قدیمی لائودیکئا ساخته‌اند. با انجام حفّاری‌هایی، آثار این شهر قدیمی نمایان شده است. در ۱۷ق/۶۳۸م، مسلمانان به فرماندهی عُبادۀ انصاری آن‌جا را فتح کردند و نامش را به عربی لاذقیه خواندند. در زمان جنگ‌های صلیبی[۴] جزء شهرهای مهم و ثروتمند بود. در ۴۹۲ق/۱۰۹۸م، صلیبیون آن را تصرف کردند، اما صلاح‌الدین ایوبی در ۵۸۴ق/۱۱۸۸م آن را بازستاند. چهار ستون از بقایای معبد باکوس، آکروپل (ارگ)، و دو قلعۀ صلیبی از آثار باقی‌ماندۀ قدیم در لاذقیه قرار دارند.