ایلیریا

ایلیریا (Illyria)

(به یونانی: ایلوریوس) نام باستانی منطقۀ ساحل شرقی آدریاتیک، شمال خلیج کورَنت. دالماسی، آیاپودیا، و لیبورنیا سه بخش آن را تشکیل می‌دادند. بعداً به ایالت رومی ایلیریکوم تبدیل گردید. آلبانیایی‌ها بازماندگان اقوام باستانی این ناحیه‌اند. مهاجران یونانی در امتداد ساحل ایلیریا ساکن شدند (قرون ۷ و ۸پ‌م). مملکت ایلیریا در حدود‌ ۳۸۳پ‌م تشکیل شد و تا ۱۶۸پ‌م باقی ماند؛ تا آن‌که روم، پس از هواداری آن سرزمین از پرسئوس، پادشاه مقدونیه (حک: ۱۷۹ـ۱۶۸پ‌م)، آن‌جا را فتح و بیشتر آن را به خاک خود منضم کرد. پس از آن‌که دالماسی (که در ۱۸۰پ‌م به جمهوری مستقل تبدیل شده بود) سرانجام در قرن ۹م تابع روم شد، سراسر منطقۀ ایلیریا با نام استان ایلیریکوم به روم منضم شد. آثار هنری ایلیریا شامل «هنر پیکرنمای سیتولا»ی قرن ۶پ‌م است که جشن‌ها و بازی‌ها را مجسّم می‌سازد. ماهیت قوم‌شناختی ایلیریا با تهاجم هون‌ها در قرن ۵م، و مهاجرت اسلاوهای کروآت و صِرب، تغییر یافت. ناپلئون ایالت‌های ایلیریا را به بخشی از امپراتوری خود تبدیل کرد. پس از کنگرۀ وین در ۱۸۱۴ این سرزمین با نام مملکت ایلیریا، به اتریش تعلّق گرفت، و تا ۱۸۴۹ عنوان مزبور را حفظ کرد.

 

---