برنار کلروویی، قدیس (۱۰۹۰ـ۱۱۵۳م)
بِرنارِ کِلِروویی، قدیس (۱۰۹۰ـ۱۱۵۳م)(St Bernard of Clairvaux)
| قدیس برنار کلروویی St Bernard of Clairvaux | |
|---|---|
| زادروز |
۱۰۹۰ م |
| درگذشت | ۱۱۵۳م |
| نام‌های دیگر | سن برنار |
| شغل و تخصص اصلی | کشیش |
| لقب | قدیس |
| آثار | درباره عشق به خدا |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
(یا: سن‌برنار) کشیش، متکلم، و بنیادگذار صومعۀ کِلِروو[۱] در ۱۱۱۵م در شامپانی[۲] فرانسه. او جان تازه‌ای به کالبد فرقۀ سیسترسیان[۳] بخشید، در حمایت از جنگ صلیبی دوم[۴] در ۱۱۴۶م موعظه کرد، و موجبات محکومیت آبِلار[۵]، فیلسوف مدرسی، را به جرم بدعت‌گزاری فراهم آورد. برنار را اغلب با یک کندو به تصویر می‌کشند. در ۱۱۷۴م رسماً قدیس خوانده شد. او برخلاف آبلار، رهیافت عرفانی به ایمان داشت و کتاب‌های بسیاری
دربارۀ معنویت و عشق روحانی[۶] نوشت که کتاب دربارۀ عشق به خدا[۷] پرنفوذترین آن‌ها بود. اعتقاد بر این است که ارادت شدید او به مریم عذرا[۸] و فرزندش عیسی مسیح زمینه‌ساز پیدایش نوع جدیدی از دینداری شد که دووتیو مدرنا[۹] نام گرفت.