کنیسه
کَنیسه (synagogue)
(یا: کِنِشت) عبادتگاه یهودیان. به‌عنوان یک نهاد، قدمت آن به زمان تخریب هیکل/ معبد بیت‌المقدس (اورشلیم) در ۷۰پ‌م برمی‌گردد، هرچند از روزگار تبعید بابلی[۱] جانشین هیکل بوده است. در دوران باستان، مکان تجمع یهود بود که در آن تورات نیز می‌خواندند، ولی امروزه بیشتر محل خواندن ادعیه و عبادت است. علاوه‌بر تابوت عهد (صندوق زینتیِ مقدس حاوی طومارهای تورات)، کنیسه سکویی بلند (بیما)، که محل استقرار پیش‌نماز را مشخص می‌کند، و نیمکت‌ها یا صندلی‌هایی هم برای کاهنان بزرگ دارد. دیگر نمازگزاران رو به این سکو می‌ایستند یا می‌نشینند. بر روی دو لوح در بالای تابوت، ده فرمان/ احکام عشره منقوش است. در کنیسه‌های یهودیان ارتُدوکس، زن‌ها از مردها جدا می‌نشینند. کنیسه برای یهودیان هم مرکزی دینی، و هم محلی اجتماعی برای تبادل افکار بوده است.
- ↑ Babylonian