بز بلاگردان

بُزِ بَلاگَردان (scapegoat)

در عهد عتیق (لاویان ۱۶)، بزی که برای آمرزش گناهان مردم در صحرا رها می‌شد. بز را برای عَزازیل می‌فرستادند که به‌صورت‌های مختلف به دیو بیابان و دیو نابسامانی تعبیر شده است. امروزه، بلاگردان به شخصی معمولاً دون‌پایه گویند که در یک رسوایی به دام افتد و اخراج یا مجازات شود تا مقصران بلندپایه‌تر از او در امان مانند.

 

---