بسفایج
بَسْفایَج (Polypodium)
جنسی با ۷۵ گونه سرخس، از تیرۀ بسفایج[۱]. عمدتاً همیشه سبز است و پراکندگی گسترده‌ای در دنیا دارد. بسفایج معمولی (پلی‌پودیوم ولگاره)[۲]، که فراوان‌ترین گونۀ این جنس است، پربرگ‌هایی به طول ۴۰ سانتی‌متر دارد و حاوی مقادیر کمی استادین[۳] است که از ساکاروز ۳هزار برابر شیرین‌تر است. بسفایج شیرین‌بیانی (پلی‌پودیوم گلیسریزا)[۴] ساقه‌هایی زیرزمینی با طعم شیرین‌بیان[۵] دارد و بومیان امریکا آن را برای غذا مصرف می‌کردند. بسفایج معمولی بومی بریتانیاست و استفاده از آن بسیار رایج است. گونه‌های دیگر بریتانیایی، بسفایج جنوبی (پلی‌پودیوم اوستراله)[۶] و بسفایج اروپایی یا برگ درشت (پلی‌پودیوم اینترجکتوم)[۷]، هر دو روی سنگ آهک رشد می‌کنند. از این جنس فقط دو گونۀ بسفایج معمولی و اروپایی در استان‌های گیلان، مازندران، گرگان و نواحی جنگلی دارای رطوبت فراوان و سایه، یافت می‌شود.