باربادوس
باربادوس (Barbados)
| باربادوس | |
|---|---|
| نام فارسی | باربادوس |
| نام لاتین | Barbados |
| نظام سیاسی | فرمانداری با دو مجلس قانونگذاری |
| جمعیت | ۲۷۳هزار نفر |
| موقعیت | دریای کارائیب |
| پایتخت | بریج‌تاون |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۴۳۰ |
موقعیت. کشور باربادوس جزیره‌ای است در دریای کارائیب و در حاشیۀ خارجی آنتیل‌های کوچک و شرق جزایر ویندوارد (بادگیر) جای دارد. مساحت این کشور ۴۳۰ کیلومتر مربع است و پایتخت آن بندر بریج‌تاون[۱] است.
سیمای طبیعی. این کشور جزیره‌ای است با منشأ مرجانی که نواحی شمالی و مرکزی آن ناهموار و تپّه‌ماهور است و بخش‌های غربی و جنوبی آن را جلگه‌ها و دریاکنار (پلاژ)های ماسه‌ای فرا گرفته‌اند. بلندترین نقطۀ آن آتشفشان هیلابی[۲] است که با ۳۳۷ متر ارتفاع، در مرکز شمالی آن جا دارد. باربادوس سرزمینی نسبتاً سبز و خرم و حاصل‌خیز است و رودخانه‌های کوتاه و نسبتاً پرآبی چون رود کانستیتوشن[۳] در آن جریان دارند. اقلیم آن یکنواخت و گرمِ مرطوب و پرباران است و میانگین بارندگی آن ۱,۲۷۵ میلی‌متر است. پوشش گیاهی آن عمدتاً از درختان ماهون و نخل و برخی گیاهان گرمسیری تشکیل شده و حیات وحش آن بیشتر به پرندگان خاص آن نواحی منحصر است.
اقتصاد. ۴.۴ درصد از نیروی کار باربادوس در بخش کشاورزی اشتغال دارند و کشت نیشکر و فرآورده‌های آن مانند ملاس، عرق نیشکر، مرکبات، میوه‌های گرمسیری و پنبه، مهم‌ترین فعالیت‌های اقتصادی آن محسوب می‌شود و استخراج و پالایش نفت و گاز، به مقدار محدود، ساخت ابزارهای الکتریکی سبک، منسوجات و پوشاک از فرآورده‌های صنعتی آن به‌شمار می‌آیند. گردشگری منبع اصلی درآمدهای آن را تشکیل می‌دهد و سالانه گردشگران بسیاری از سراسر جهان برای دیدن زیبایی‌های این سرزمین، به‌ویژه پلاژهای سفید و جذاب و استراحت و بهره‌گیری از خدمات و سرویس عالی به این کشور سفر می‌کنند.
حکومت و سیاست. در رأس دولت باربادوس، فرماندار کل قرار دارد که از سوی ملکۀ انگلستان منصوب می‌شود. نهاد قانونگذاری این کشور از دو مجلس سنا و نمایندگان تشکیل شده است. اعضای مجلس سنا را فرماندار کل و نخست‌وزیر منصوب می‌کنند و ۲۸ عضو مجلس نمایندگان را مردم هر پنج سال یک‌بار انتخاب می‌کنند و رهبر حزب حائز اکثریت نیز نخست‌وزیری را برعهده می‌گیرد.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور باربادوس ۲۷۳هزار نفر است (۲۰۱۰) و در حدود ۹۲ درصد از جمعیت آن را سیاهان تشکیل داده‌اند. ساکنان اولیۀ باربادوس به احتمال زیاد، آراواک‌ها و کاریب‌ها بوده‌اند. اسپانیایی‌ها پس از ورود به باربادوس، بیشتر این بومیان را که حاضر به پذیرش مسیحیت نشدند، کشتند و بقیه را نیز از این سرزمین بیرون راندند. انگلیسی‌ها در ۱۶۲۵ به سرزمین خالی از سکنۀ باربادوس وارد شدند و با به‌کارگیری حدود ۸هزار بردۀ افریقایی به کشت نیشکر و تنباکو و پرورش دام پرداختند و باربادوس را رفته‌رفته به نیرومندترین و ثروتمندترین مستعمرۀ بریتانیا و مجتمع عظیم تولید شکر حوضۀ کارائیب مبدل کردند. بردگان سیاه که اکثریت ساکنان باربادوس را تشکیل می‌دادند، در ۱۸۳۴ (سال لغو برده‌داری) آزاد شدند. آنان ادارۀ سرزمین‌شان را در دست گرفتند و در ۱۹۶۱ به خودمختاری داخلی نایل آمدند و در ۳۰ نوامبر ۱۹۶۶ به استقلال دست یافتند و درپی آن به عضویت جامعۀ مشترک‌المنافع بریتانیا درآمدند و در همان سال نیز به عضویت سازمان ملل متحد نیز پذیرفته شدند.