لی پو

لی پو (ح ۷۰۵ـ۷۶۲م)(Li Po)

شاعر چینیِ عهد سلسلۀ تانگ (۶۱۸ـ۹۰۷م) و پیرو مذهب تائو. از قالب‌های ادبی سنتی استفاده می‌کرد، اما شور، حرارات، و گستاخی در تخیل و احساسات عمیقش موجب شد که بزرگ‌ترین شاعر چینی شناخته شود. اگرچه بیشتر به طرح موضوعات مهم می‌پرداخت، برای اشعاری که در گرامیداشتِ میگساری سرود نیز مشهور است. عهد سلسلۀ تانگ را عصر زرین شعر چینی شناخته‌اند، زیرا از این دوره آثار ۲هزار شاعر از امپراتوران و عالِمان تا دهقانان، راهبان، و روسپیان درباری به‌میراث مانده است. لی‌پو، هوادار فلسفۀ تائوئیسم، و توفو، پیرو اصول و عقاید کنفوسیوس، دو تن از بزرگ‌ترین شاعران این دوره به‌شمار می‌رفتند. شاعران دورۀ تانگ با استفاده از میراث پیشینیان خود، از فنون و شیوه‌های نو در عروض، همچنین تنوع وسیع سبک‌ها و انواع شعرها بهره بردند. با این حال، لی‌پو به حدی جرئت داشت که دنیای تازه‌‌ای را با تخیل عنان‌گسیخته و شور سرشارش آفرید. ویژگی آثار غنی او، که به ستایش شراب، زن، و زیباییِ طبیعت می‌پردازند، زیبایی پری‌وار و جوهر موسیقایی‌ آن است که برای شاعران دیگر دست نیافتنی است. عضو اقلیتی اشرافی بود و در ایالت سیچوان زاده شد. اگرچه مدتی در دربار می‌زیست، بیشتر عمر خانه به دوش و شاگرد فلسفۀ تائوئیستی بود. گفته‌اند زمانی که می‌خواست عکس ماه را که در رودخانه افتاده بود ببوسد، از قایق در آب افتاد و غرق شد.

 

---