معماری کلاینت ـ سرور
معماری کلایِنت ـ سِرور (رایانه)(Client-server architecture)
ترکیبی از رایانه‌ها در یک شبکۀ محلی که طی آن، از توزیعی هوشمند برای رفتار با سرور و ایستگاه‌های کاری استفاده می‌شود. با این تجهیزات، همانند تجهیزات هوشمند و قابل برنامه‌ریزی رفتار می‌شود و لذا از تمامی قدرت هر یک از آن‌ها بهره‌برداری می‌شود. در این معماری، فرآیند مربوط به پردازشِ[۱] یک برنامۀ کاربردی، میان دو عنصر مجزا از هم تقسیم می‌شود. این دو عنصر عبارت‌اند از: یک کلاینت[۲] و یک سرور[۳]. کلاینت مورد اشاره، یک رایانۀ شخصی کامل و منفرد (و نه یک ترمینال فاقد قدرت پردازشی) می‌باشد که کلیۀ توانایی‌ها و ویژگی‌های خودش را برای اجرای برنامه‌های کاربردی در اختیار کاربرش قرار می‌دهد. سرور مورد بحث نیز می‌تواند یک رایانۀ شخصی، یک مینی رایانه، یا یک رایانۀ mainframe باشد که همان قدرت و توانایی پردازشی را در اختیار قرار می‌دهد که مینی رایانه‌ها و mainframeها در یک محیط کاری اشتراک زمانی ایجاد می‌کنند. (ازجملۀ این محیط‌های کاری می‌توان به مدیریت داده‌ها، به اشتراک‌گذاری داده‌ها میان کلاینت‌ها، و راهبری شبکه‌های پیچیده و ارائه ویژگی‌های امنیتی اشاره نمود). رایانه‌های کلاینت و سرور به کمک یکدیگر، برنامۀ کاربردی مورد استفاده را پردازش می‌کنند. آن بخش از برنامۀ کاربردی که بر روی رایانه کلاینت اجرا می‌شود معمولاً به نحوی تنظیم می‌شود که قابلیت محاوره با کاربر را فراهم می‌سازد در صورتی که بخش موجود بر روی سرور، قابلیت‌های چند کاربری و عملکرد متمرکز را در دسترس قرار می‌دهد.