بلومبرگن، نیکلاس (۱۹۲۰)
بِلومْبِرْگِن، نیکُلاس (۱۹۲۰)(Bloembergen, Nicolaas)
| نیکلاس بلومبرگن Nicolaas Bloembergen | |
|---|---|
| زادروز |
هلند ۱۹۲۰ م |
| ملیت | آمریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامه دکتری از لیدن |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک |
فیزیک‌دان امریکایی هلندی‌تبار. به‌‌سبب تحقیقاتش در زمینۀ طیف‌نمایی لیزری[۱]، در ۱۹۸۱ به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. او ضمن بررسی واکنش‌های شیمیایی، از لیزر به‌منزلۀ ابزاری برای برانگیختن یا شکستن پیوندهای شیمیایی استفاده کرد. جایزۀ نوبل ۱۹۸۱، مشترکاً به او، آرتور شاولو[۲] و کای سیگبان[۳] اهدا شد. بلومبرگن در اواسط دهۀ ۱۹۵۰ نوعی مِیزر، با نام میزر سه ترازه[۴] یا چندترازه ساخت که خروجی پیوسته‌ای از تابش میکروموج داشت، در حالی‌که میزرهای قبلی فقط خروجی ناپیوسته داشتند. بلومبرگن در زمینۀ اپتیک غیرخطی[۵] نیز پژوهش‌هایی انجام داد و دربارۀ آثار ناشی از تابش بسیار شدید به بررسی پرداخت. در دوردْرِخت[۶] هلند زاده شد و در دانشگاه‌های اوترخت[۷] و لیدن[۸] درس خواند. در ۱۹۴۸، از لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. مدت کوتاهی بعد از اخذ دکتری، به ایالات متحده امریکا مهاجرت کرد و در ۱۹۴۹، به دانشگاه هاروارد در کیمبریجِ ماساچوست[۹] پیوست. در ۱۹۵۷، استاد کرسی گوردون مکِی[۱۰] در فیزیک کاربردی، در ۱۹۷۴، استاد کرسی رامفورد[۱۱] در فیزیک، و در ۱۹۸۰ استاد کرسی دانشگاهی گِرهارد گِید[۱۲] شد.