هریوارد بیدار
هریواردِ بیدار (قرن ۱۱م)(Hereward the Wake)
قهرمان برجستۀ قوم ساکسون و از رهبران مقاومت انگلستان در برابر هجوم نورمان‌ها[۱] در ۱۰۷۰م. شورشیان تحت فرماندهی او با کمک سپاه دانمارک، دیرِ پیتربارو[۲] را غارت کردند. ویلیام اول (ویلیام فاتح)[۳] با پرداخت رشوه سپاه دانمارک را به وطنشان بازگرداند، اما هریوارد استقامت کرد. پایگاهش در جزیرۀ ایلی[۴]، در ۱۰۷۱م، به محاصره و سپس تصرف ویلیام درآمد. از سرنوشتش اطلاعی در دست نیست، اما درباره‌اش افسانه‌‌سرایی‌ها کرده‌اند و هنوز قهرمان داستان‌های بسیار است. ادوارد معترف[۵]، در ۱۰۶۲م، هریوارد را تبعید کرد؛ پس از ۱۰۶۶م که هریوارد به زادگاهش برگشت، پی برد که پدرش مرده، برادرش کشته شده و خانه‌اش به تملک پیِر دو بورن[۶]، ولي‌نعمت نورمان، درآمده است. هریوارد نیز به خونخواهی او را کشت و در رأس ۴۰ تن عازم دیرِ ایلی، آخرین پایگاه مقاومت انگلستان، شد. در ۱۰۷۱م، که جزیره به تسخیر ویلیام فاتح درآمد، به جنگل گریخت. در قرن ۱۳م، منظومه‌ای در ستایش دلاوری‌های او سروده شد و چارلز کینگزلی[۷] (۱۸۱۹ـ۱۸۷۵)، نویسندۀ انگلیسی، نیز رمانی براساس افسانۀ او نوشت.