مونیه، امانویل (۱۹۰۵ـ۱۹۵۰)
مونیه، اِمانوئِل (۱۹۰۵ـ۱۹۵۰)(Mounier, Emmanuel)
اندیشمند و نویسندۀ کاتولیک فرانسوی. از طرفداران معروف «شخص‌گرایی[۱]» در سال‌های میان دو جنگ و بنیادگذار مجلۀ له اسپری[۲] بود، که هنوز هم منتشر می‌شود و تریبون آزاد و پرنفوذی برای طرح اندیشه‌ها و مباحث کاتولیکی پیشرو در فرانسه است. مونیه با «شخص‌گرایی» در‌پی ایجاد پایه‌ای عقیدتی بود تا پیوند سنتی میان پیروان مذهب کاتولیک و جناح راست سیاسی را درهم شکند و، به‌ویژه، با استیلای شارل مورا[۳] مبارزه کند که حاصل ملی‌گرایی بیگانه‌ستیز و مرتجعانۀ او بود. اندیشه‌های او سفیر واتیکان در پاریس را تا حدی تحت تأثیر قرار داد؛ این سفیر بعدها با نام یوهانس بیست‌وسوم[۴] به مقام پاپی رسید. مونیه هوادار جمهوری‌خواهان اسپانیا بود و در دورۀ حکومت ویشی[۵] به زندان افتاد. روابط نزدیکی با جنبش روحانیان کارگر در دورۀ پس از جنگ و سازمان‌های کاتولیکی ترقی‌خواه داشت، که برای کشاورزان و کارگران جوان و دانشجویان تأسیس شده بود. دو دهه پس از مرگ نابهنگام او، موفقیت این نسل جوان‌تر در ایجاد اتحادیۀ مبارزه‌جوی غیرمذهبی و سوسیالیست با نام کنفدراسیون کارگران دموکرات[۶] از درون جنبش اتحادیه‌ای آرام و کاتولیک، گواهی دیرپای بر نفوذ اندیشه‌های مونیه بود. مونیه در گرنوبل[۷] زاده شد و در دانشسرای عالی[۸] پاریس درس خواند. از ستایندگان شارل پگی[۹]، داستان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس کاتولیک چپ‌گرا، بود. در اواخر دهۀ ۱۹۲۰ از نهادهای سیاسی نامتمرکز و از اَشکال تعاونی مدیریت اقتصادی پشتیبانی می‌کرد.