کوری، پیر (۱۸۵۹ـ۱۹۰۶)
کوری، پیِر (۱۸۵۹ـ۱۹۰۶)(Curie, Pierre)
| پیر کوری Pierre Curie | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۹م |
| درگذشت | ۱۹۰۶م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه سوربون |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | (۱۹۰۳) نوبل فیزیک |
دانشمند فرانسوی. در ۱۹۰۳، جایزه نوبل فیزیک را به‌همراه همسرش ماری کوری[۱] و هانری بکرل[۲] دریافت کرد. آن‌ها این جایزه را به‌سبب تحقیق در زمینۀ پدیده‌های تابشی دریافت کردند. کوری‌ها از ۱۸۹۶ به‌بعد در زمینۀ پرتوزایی[۳] تحقیق می‌کردند و دو عنصر پرتوزا[۴] کشف کردند. پیِر کوری در پاریس زاده شد و در دانشگاه سوربون[۵] درس خواند. در ۱۸۷۸، در آن‌جا دستیار شد و اثر پیزوالکتریک[۶] را کشف کرد. پس از آن‌که به ریاست آزمایشگاه مدرسۀ فیزیک منصوب شد، به بررسی خواص مغناطیسی ادامه داد و قانون کوری[۷] را عرضه کرد. براساس این قانون، حساسیت مغناطیسی[۸] با دمای مطلق[۹] نسبت معکوس دارد. در ۱۸۹۵، نقطۀ کوری[۱۰] را کشف کرد. این نقطه دمایی بحرانی است که در آن مواد پارامغناطیس[۱۱] به فرومغناطیس[۱۲] تبدیل می‌شوند. کوری در ۱۹۰۴ استاد فیزیک[۱۳] سوربون شد.