نور قطبیده
نورِ قطْبیدِه (polarized light)
نوری دارای ارتعاشات الکترومغناطیسی در صفحه‌ای خاص. در نور عادی (ناقطبیده)، ارتعاشات میدان‌های الکتریکی[۱] در جهت‌هایی است که روی صفحه‌های عمود بر راستای انتشار قرار دارند. ارتعاش این میدان‌های الکتریکی، پس از بازتاب نور از سطح آینه‌ای یا عبور نور از بعضی مواد، ازجمله پولاروید[۲]، به یک راستا محدود می‌شود؛ در این صورت نور را قطبیدۀ خطی[۳] می‌گویند. در حالتی‌که نور قطبیدگی دایره‌ای[۴] یا قطبیدگی بیضوی[۵] داشته باشد، باز هم میدان‌های الکتریکی محدود به یک راستایند، ولی راستای ارتعاش با انتشار نور دوران می‌کند. نور قطبیده را برای آزمودن میزان غلظت محلول‌های قند و اندازه‌گیری تنش‌های وارد بر مواد شفاف به‌کار می‌برند.