کونمینگ
کونْمینگ (Kunming)
(با نام سابقِ یون‌نان[۱]) مرکز استان یون‌نان در چین، کنار دریاچۀ دیانچی[۲]، با ۱,۶۲۵,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۴). در ارتفاع حدود ۲هزار متری از سطح دریا واقع شده است. مرکز مهم داد‌و‌ستد بین غرب، مرکز، و جنوب چین به‌شمار می‌رود. صنایع آن شامل علوم مهندسی، نساجی، آهن، فولاد، تولید مواد شیمیایی، ماشین‌آلات، سیگار، خودروهای سنگین، پلاستیک، و سیمان است. کونمینگ در جلگه‌ای حاصل‌خیز به فاصلۀ ۶۴۰کیلومتری جنوب غربی جونگ‌چینگ[۳] واقع شده است. این شهر در ۱۹۰۸ به‌روی تجارت خارجی باز شد و در ۱۹۱۳ کونمینگ نام گرفت. شهر مزبور که تا پیش از فتح آن به‌دست مغول‌ها (۱۲۷۴) جزو چین نبود، به‌سرعت به مرکز تجارت بین جنوب شرقی و سایر بخش‌های چین تبدیل شد. فرانسویان در ۱۹۱۰ با ساختن راه‌آهن، به عرض یک متر، آن را به هانوی[۴]، در ویتنام، متصل کردند. در جنگ جهانی دوم بسیاری از کارخانه‌ها از استان‌های شرقی به این‌جا منتقل شدند و شهر مزبور پایانۀ چینی جادۀ برمه[۵] شد.