نیجر، جمهوری
نیجِر، جمهوری (Niger)
| نیجر، جمهوری | |
|---|---|
| نام فارسی | نیجِر |
| نام لاتین | Niger |
| نظام سیاسی | جمهوری دموکراتیک چندحزبی |
| جمعیت | ۱۵,۷۳۰,۷۵۴ نفر |
| موقعیت | مرکز قارۀ افریقا |
| پایتخت | نیامی |
| تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع) | ۱۳.۲ |
| رشد سالانه (درصد) | سه |
| شهرهای اصلی | نیامی، دوسّو، مارادی، تائوئا، تیلابِری، زیندِر و آگادِز |
| زبان | فرانسوی |
| گروه‌های قومی | قبایل هوسا |
| دین | اسلام |
| مساحت (کیلومتر مربع) | ۱,۱۸۶,۴۱۰ |
موقعیت. کشور جمهوری نیجر در قلب افریقا قرار دارد و از هر سو در خشکی محصور است و کشورهای الجزایر، لیبی، چاد، نیجریه، بنین، بورکینافاسو، و مالی آن را در میان گرفته‌اند. مساحت این کشور ۱,۱۸۶,۴۱۰ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر نیامی[۱] است.
سیمای طبیعی. حدود دوسوم کشور نیجر را بخشی از صحرای بزرگ افریقا فراگرفته و ارتفاعات آیر[۲] با بلندی ۲,۰۲۲ متر (کوه باگزانه) در مرکز آن جا دارد. نواحی جنوبی آن را نیز علفزارهای استوایی و زمین‌های آباد تشکیل داد‌ه‌اند و رودخانۀ نیجر آن‌ها را مشروب می‌کند. دریاچۀ چاد[۳] در مرز جنوب شرقی این کشور واقع است و بیابان برهوت مانگا[۴]، که بخشی از سرزمین معروف ساحل[۵] است، آن را از سرزمین آباد جنوبی جدا می‌کند. کشور نیجر به هشت استان (دپارتمان) تقسیم می‌شود و شهرهای مهم آن عبارت‌اند از نیامی، دوسّو[۶]، مارادی[۷]، تائوئا[۸]، تیلابِری[۹]، زیندِر[۱۰]، و آگادِز[۱۱]. اقلیم کشور نیجر گرم و خشک است و غیر از نواحی جنوبی که درحوضۀ رودخانۀ نیجر و چند ریزابۀ کوچک دیگر قرار دارند، بقیۀ اراضی آن خشک و بی‌حاصل است و معدود آبادی‌ها و روستاهایی که در دیگر نواحی کشور به‌ویژه در نواحی مرکزی و شمالی قرار دارند، با آب چاه مشروب می‌شوند. اگرچه فصل بارندگی این کشور معمولاً از اردیبهشت تا شهریور به درازا می‌کشد، خشک‌سالی‌های ادواری و بیابان‌زایی آن را تهدید می‌کنند. میانگین دمای شهر نیامی در دی‌ماه ۲۴ درجۀ سانتی‌گراد، در تیرماه ۳۵ درجۀ سانتی‌گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۵۶۰ میلی‌متر است. پوشش گیاهی نیجر بر‌حسب مکان و موقعیت جغرافیایی متغیر است. درختانی مانند ماهون، کاپوک، بائوباب، و خرما ازجمله گیاهان بومی این سرزمین‌‌اند و حیات وحش متنوع آن تحت تأثیر خشک‌سالی‌ها و بیابان‌زایی‌ها در معرض تهدید قرار دارد.
اقتصاد. وسعت زمین‌های قابل کشت نیجر در مقایسه با مساحت آن اندک است، اما کشاورزی نقش مهمی در اقتصاد این کشور دارد. نیجر تا پیش از خشک‌سالی دهۀ ۱۹۸۰ از نظر کشاورزی خودکفا بود و بارندگی سال‌های اخیر روزگار بهتری را نوید می‌دهد. غلات و برنج در حوضۀ رود نیجر به‌دست می‌آید و بادام‌زمینی و پنبه و محصولات دامی ازجمله صادرات آن است. صنعت نیجر عمدتاً بر فرآورده‌های کشاورزی و دامی استوار است و تولید منسوجات، مواد شیمیایی، و برق نیز از دیگر فعالیت‌های صنعتی آن به‌شمار می‌رود. مواد نفتی و سوخت جزو اقلام وارداتی این کشور محسوب می‌شوند و اورانیوم از مهم‌ترین کانی‌های آن است.
حکومت و سیاست. حکومت نیجر جمهوری دموکراتیک چندحزبی است. رئیس‌جمهور را مردم برای مدت پنج سال انتخاب می‌کنند و مجلس ملی این کشور دارای ۸۳ عضو است که آنان نیز برای یک دورۀ پنج‌ساله انتخاب می‌شوند.
مردم و تاریخ. نیجر ۱۵,۷۳۰,۷۵۴ نفر جمعیت دارد (۲۰۱۱) و تراکم نسبی آن به ۱۳.۲ نفر در کیلومترمربع می‌رسد. رشد سالانۀ این کشور سه درصد است و ۵۴ درصد از جمعیت آن را قبایل هوسا[۱۲] تشکیل می‌دهند. ۸۰ درصد از مردم آن مسلمان‌اند و ۸۳.۷درصد از آنان در روستاها به‌سر می‌برند. زبان رسمی مردم آنان فرانسوی است. طوارق[۱۳]ها، فولانی[۱۴]ها و هوساها، ظاهراً، نخستین بومیان ساکن این سرزمین بوده‌اند. آیین اسلام در قرن ۱۱م در این کشور رواج یافت و فرانسوی‌ها در قرن ۱۹ آن‌جا را تصرف کردند. زمزمۀ استقلال‌طلبی مردم نیجر، که در دهۀ ۱۹۵۰ آغاز شده بود، در ۱۹۶۰ به نتیجه رسید و کشور نیجر در سوم اوت ۱۹۶۰ رسماً به استقلال رسید.