کیج، جان (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)
کِیْج، جان (۱۹۱۲ـ۱۹۹۲)(Cage, John)
آهنگ‌ساز امریکایی. علاقۀ او به موسیقی کلاسیک هندی او را به این دیدگاه رهنمون شد که منظور از موسیقی دگرگون‌کردن شیوۀ گوش‌دادن افراد است. از ۱۹۴۸ سازها، شکل‌های گرافیکی، و شیوه‌های گوناگون گزینش نوبتی را تجربه کرد تا موسیقی‌ای یکسره تصادفی خلق کند؛ همچون در منظرۀ خیالی چهار[۱] (۱۹۵۱)، ۲۴ رادیو را به‌کار گرفت که تصادفی هر یک روی شبکه‌ای تنظیم می‌شدند. عقاید او تأثیر عمیقی بر زیباشناسی اواخر قرن۲۰ گذاشت. کِیج مدتی از آرنولد شونبرگ[۲]، تعلیم گرفت و در واکنش برضد سنت موسیقی اروپایی به‌نفع زبانی آزادانه‌تر که از حالت‌های غیرغربی استقبال کند، به دیگر نوآوران پیوست. او مخترع پیانوی آماده[۳] بود، که در آن اشیای گوناگونی بین سیم‌ها نصب شده بودند، و آوا و صدای تولیدشده را تغییر می‌دادند؛ کیج مهم‌ترین پیشگام و متخصص مفاهیمی «تجربی» همچون نامعیّنی، شانس (موسیقی تصادفی[۴])، و سکوت بود، و عقاید او تأثیر بسیاری در موسیقی اروپا و امریکا گذاشت. تلاش می‌کرد تا از سلطۀ آهنگ‌ساز بر موسیقی کم کند، عنصر تصادف و تعیین‌ناشدگی را وارد کار کند و به صداها اجازه دهد تا «خودشان باشند». با تأثیر پذیرفتن از اندیشه‌های شرقی، می‌کوشید برتری آهنگ‌ساز را تنزل دهد. در یکی از آثار اخیرش، ۴ دقیقه و ۳۳ ثانیه[۵]، نوازندۀ پیانو پشت ساز می‌نشیند و در همان مدت تعیین‌شده پارتیتور را می‌خواند اما نمی‌نوازد. کیج کاشف موسیقی الکترونیک نیز بود.