میلی، جان اورت (۱۸۲۹ـ۱۸۹۶)
میلِی، جان اِوِرْت (۱۸۲۹ـ۱۸۹۶)(Millais, John Everett)
نقاش انگلیسی. از اعضای مؤسس انجمن احیاگران هنر پیشارافائلی[۱] در ۱۸۴۸ بود. تابلوهای اوفلیا[۲] (۱۸۵۲؛ نگارخانۀ ملی لندن[۳]) و برگ‌های پاییزی[۴] (۱۸۵۶؛ نگارخانه‌های هنری شهر[۵]، منچستر) از معروف‌ترین آثار اویند. در اواخر دهۀ ۱۸۶۰ انجمن را رها کرد، و سبک منعطف‌تر و متعارف‌تری را پروراند که کاملاً مطابق پسند دورۀ ویکتوریایی[۶] بود. میلی استعدادش را از کودکی بروز داد و در ۱۱سالگی به هنرکده‌های آکادمی سلطنتی[۷] راه یافت. آشنایی زودهنگامش با هولمن هانت[۸] و دانته گابریل روسّتی[۹]، به تأسیس انجمن اخوت پیشارافائلی انجامید. میلِی با تأثیر از اعتقاد انجمن در «وفاداری به طبیعت» برخی از بهترین آثارش را در دهۀ ۱۹۵۰ پدید آورد؛ که ازجمله عبارت‌اند از تصویر دوشیزه سیدل[۱۰] در قالب افلیا، پردۀ مسیح در خانۀ والدینش[۱۱] (۱۸۵۰؛ نگارخانۀ تیت[۱۲]، لندن) که آن را به‌سبب جزئیات واقع‌گرایانه‌اش دون شأن مضمونی مقدس خواندند، و در نخستین نمایش‌اش اعتراض شدیدی را برانگیخت. ازدواجش در ۱۸۵۵ با یوفمیا گرِی[۱۳]، همسر سابق جان راسکین[۱۴]، او را از فیض آن راهنمای نخستین و فضای آرمان‌گرای پیشارافائلی محروم ساخت، و به‌رغم جلب نظر عمومی، سبک و کیفیتِ بدیع آثار اولیه‌اش، از نقاشی‌های موضوعی و تک‌چهره‌های بعدی او رخت بربست. در ۱۸۹۶ سرپرست آکادمی سلطنتی شد.