نیقیه
نیقیه
(به یونانی: نیکایا؛ نام کنونیِ اِزْنیق؛ ایزنیک) شهری باستانی در کنار دریاچه‌ای به‌همین نام در شمال شرقی ترکیه، و محل اجلاس دو شورای نیقیه[۱]. آنتیگونوس اول[۲]، پادشاه مقدونیه، در قرن ۴م این شهر را بنا نهاد. در قرون وسطا شهری معتبر بود. در ۱۰۷۸م به‌دست سلجوقیان افتاد. در طول جنگ‌های صلیبی، نیقیه به‌منزلۀ مرکز حکومت سلجوقیان، از نخستین اهداف حمله مسیحیان بود و در ۱۰۹۷م به‌دست صلیبیون افتاد. در ۱۲۰۲م مرکز امپراتوری نیقیه[۳] شد. در ۱۳۳۱م، ترکان عثمانی شهر را اشغال کردند و آن را ازنیق نامیدند. شهر ازنیق در قرن ۱۶ به‌سبب ظروف سفالی‌اش شهرت داشت، اما با انتقال کارگاه‌های سفال‌سازی به استانبول اهمیت خود را از‌دست داد. ازنیق کنونی بازار شهری کوچک و مرکز اداری بخش‌های اطراف است و ۱۳,۲۳۱ نفر جمعیت دارد (۱۹۸۰). برخی از بناهای تاریخی شهر عبارت‌اند از یشیل جامع (مسجد سبز)، عمارت نیلوفر خاتون، آرامگاه خیرالدین‌پاشا، و حمام بزرگ ازنیق.