مینیموم ماندر

مینیمومِ مانْدِر (Maunder minimum)

در اخترشناختی، دورۀ زمانی ۱۶۴۵ تا ۱۷۱۵ که طی آن لک‌های خورشیدی به‌ندرت دیده می‌شدند و هیچ شفق قطبی ثبت نشد. مینیموم ماندر، که به عصر یخبندان کوچک معروف است، با پایین‌آمدن فوق‌العادۀ دمای زمین هم‌زمان بود و اغلب به‌منزلۀ نشانه‌ای از توانایی تأثیرگذاری تغییرات فعالیت‌های خورشیدی بر آب و هوای زمین تلقی می‌شود. این اصطلاح برگرفته از نام اخترشناس انگلیسی، ای دبلیو ماندر، است که وجود این پدیده را خاطرنشان کرد.

 

---