واتیمو، جانی (۱۹۳۶)
واتّیمو، جانّی (۱۹۳۶)(Vattimo, Gianni)
فیلسوف، منتقد و سیاستمدار ایتالیایی. در تورینو[۱] به‌دنیا آمد و در دانشگاه این شهر از لوئیجی پاریزون[۲] اگزیستانسیالیست[۳] فلسفه آموخت. در هایدلبرگ[۴] دانشجوی کارل لوویت[۵] و هانس گئورگ گادامر[۶] بود و پس از بازگشت (۱۹۶۴) در زادگاهش به تدریس زیباشناسی[۷] پرداخت. از ۱۹۸۲ در همان شهر و چند دانشگاه در امریکا فلسفۀ نظری تدریس کرد. او از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ عضو پارلمان ایتالیا بود. فلسفۀ واتیمو را با تأکیدش بر «ناتوانی اندیشه[۸]» می‌توان پست‌مدرن[۹] به‌شمار آورد. به جهت نقد مبانی از فلسفۀ هایدگر[۱۰] و در حوزۀ هرمنوتیک[۱۱] از استادش گادامر متأثر است. ولی شاید بیشترین تأثیر را از نیچه[۱۲] پذیرفته باشد که نیهیلیسم[۱۳]اش نقش مهمی در رسیدن واتیمو به تعبیر ناتوانی اندیشه داشته است. به اعتقاد واتیمو کلید هرمنوتیک نیز دیگر هیچ قفل فلسفی را باز نمی‌کند و او چاره را در تکیه بر نتایج نیهیلیستی هرمنوتیک می‌داند. برخی از آثار اوست: فرجام مدرنیته: نیهیلیسم و هرمنوتیک در فرهنگ پست‌مدرن[۱۴] (۱۹۹۱)، جامعۀ شفاف[۱۵] (۱۹۹۲)، ماجرای تفاوت: فلسفه بعد از نیچه و هایدگر[۱۶] (۱۹۹۳)؛ پس از مسیحیت[۱۷] (۲۰۰۲)؛ آیندۀ دین[۱۸] (۲۰۰۵)؛ پس از مرگ خدا[۱۹] (۲۰۰۶).
- ↑ Torino
- ↑ Luigi Pareyson
- ↑ existentialist
- ↑ Heidelberg
- ↑ Karl Löwith
- ↑ Hans-Georg Gadamer
- ↑ Aesthetics
- ↑ weak thought
- ↑ postmodern
- ↑ Heidegger
- ↑ hermeneutical
- ↑ Nietzsche
- ↑ nihilism
- ↑ The End of Modernity: nihilism and hermeneutics in post-modern culture
- ↑ The Transparent Society
- ↑ The Adventure of Difference: Philosophy after Nietzsche and Heidegger
- ↑ After Christianity
- ↑ The Future of Religion
- ↑ After the Death of God