نبرد آتلانتیک (جنگ جهانی دوم)
نبرد آتْلانْتیک (جنگ جهانی دوم)(Battle of the Atlantic)
درخلال جنگ جهانی دوم، نبرد بی‌وقفۀ متفقین علیه آلمان برای کنترل مسیرهای تدارکاتی منتهی به بریتانیا از راه دریا و هوا در اقیانوس اطلس. متفقین نزدیک به ۸۰۰ زیردریایی[۱] (U) آلمانی را در جریان جنگ نابود کردند و حداقل ۲,۲۰۰ کاروان دریایی مرکب از ۷۵هزار کشتی بازرگانی را تحت مراقبت نیروی دریایی خود از اقیانوس اطلس عبور دادند. نبرد در ۴ سپتامبر ۱۹۳۹ شروع شد؛ در نخستین شب جنگ، هنگامی که کشتی مسافربری اقیانوس‌پیمای آتنیا[۲] از گلاسگو عازم نیویورک بود، در خارج از ساحل ایرلند هدف اژدر یک زیردریایی آلمانی قرار گرفت. در دوران جنگ، آلمانی‌ها به تاکتیک‌های مختلفی مانند زیردریایی‌های U، کشتی‌های تهاجمی، مین‌گذاری‌های کور و بی‌هدف، و هواپیما متوسّل شدند، اما متفقین همۀ آن‌ها را با موفقیت دفع کردند هرچند کشتی‌های جنگی آلمان نیز خسارات سنگینی به آن‌ها وارد آوردند؛ مانند غرق‌‌کردن کشتی‌های بازرگانی مسلح موسوم به راولپندی[۳] (در ۲۳ نوامبر ۱۹۳۹) و جرویس بی[۴] (در ۵ نوامبر ۱۹۴۰). زیردریایی‌های یو آلمانی به‌ویژه بعد از انهدام کشتی جنگی آلمان با نام بیسمارک[۵] به‌دست بریتانیا در ۲۷ مه ۱۹۴۱، همچنان به‌‌منزلۀ بزرگ‌ترین تهدید برای کشتیرانی متفقین باقی ماندند. امریکا پیش از ورود به جنگ در ۱۹۴۱ بر‌طبق قانون وام و اجاره[۶] ناوشکن‌هایی در اختیار بریتانیا گذاشت.