نبرد فورت دانلسون
نبرد فورت دانِلْسون (Battle of Fort Donelson)
در جنگ داخلی امریکا[۱]، تصرف دو دژ نظامی پراهمیت ائتلاف جنوب[۲] به‌دست سپاهیان اتحادیه[۳] تحت فرماندهی ژنرال «یولیسیز گرانت[۴]» در ۱۵ فوریۀ ۱۸۶۲. یکی از آن‌ها دژ «فورت هنری[۵]» در کنار رود تنسی[۶] و دیگری دژ «فورت دانلسون[۷]» در ساحل رود کامبرلند[۸]، در حدود ۱۹کیلومتری آن، بود. دژ فورت هنری با حملۀ گرانت به‌آسانی سقوط کرد. سپس گرانت برای حمله به «دانلسون» به‌طرف آن شهر حرکت کرد که اکثر افراد پادگان هنری نیز آن‌جا را تخلیه و فرار کرده بودند. نخستین حمله با قایق‌های توپ‌دار اتحادیه با شکست مواجه شد. اما چون «سرتیپ جیدین پیلو[۹]»، فرمانده نیروهای مؤتلف، مطمئن نبود که بتواند دژ را حفظ کند، با تشکیل یک ستون ضربتی درصدد رخنه در خطوط نیروهای اتحادیه برآمد، به‌گونه‌ای که باقی‌ماندۀ افراد پادگان او بتوانند فرار کنند. حمله به‌خوبی آغاز شد. با غافلگیرکردن یک لشکر اتحادیه آنان را به خطوط اصلی اتحادیه عقب راند، اما گرانت یک سپاه ذخیره تحت فرماندهی ژنرال «لوئیس والاس[۱۰]» را برای مقابله با ستون ائتلاف اعزام کرد و فرمان داد حمله‌ای رودررو به خاکریزهای اطراف دژ صورت گیرد. ستون نیروهای مؤتلفه در پایان روز به‌داخل دژ عقب‌نشینی کردند، درنتیجه برنامۀ حملۀ نیروهای اتحادیه نیز تغییر کرد و صبح روز بعد حملۀ جدیدی طراحی شد. «پیلو» تصمیم به تسلیم گرفت، اما چون هیچ ژنرالی از نیروهای مؤتلفه هنوز تسلیم نیروهای اتحادیه نشده بود، از سرنوشت خود در صورت افتادن به‌دست نیروهای اتحادیه بیمناک بود. بنابراین، با واگذارکردن فرماندهی به «سرتیپ جان فلوید[۱۱]» از معرکه گریخت. «فلوید» نیز با سپردن فرماندهی به ژنرال «سیمون بولیوار باکنر[۱۲]» پا به فرار گذاشت؛ باکنر پیغامی برای گرانت فرستاد و شرایط او را برای تسلیم‌‌شدن جویا شد. پاسخ معروف گرانت این بود: «تسلیم فوری و بدون قید و شرط ... توصیه می‌کنم فوراً دست به‌کار شوید». باکنر نیز با ۱۵هزار سرباز در صبح روز بعد تسلیم شد.