گایگر، هانس (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)

گایگِر، هانْس (۱۸۸۲ـ۱۹۴۵)(Geiger, Hans)

گايگِر، هانْس

فیزیک‌دان آلمانی، و سازندۀ شمارشگر گایگر. از ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۲ در دانشگاه منچستر انگلستان بود و در زمینۀ پرتوزایی با ارنست رادرفورد کار می‌کرد. در ۱۹۰۸، آنان دستگاهی طراحی کردند که ذرات آلفا را آشکارسازی و شمارش می‌کرد. ذرات آلفا ذرات باردار مثبتی‌اند که در جریان واپاشی پرتوزا تولید می‌شوند. در ۱۹۲۸، گایگر با همکاری والتر مولر نوع حساس‌تری از همان شمارشگر را ساخت که می‌توانست همۀ انواع تابش‌های یوننده را آشکارسازی کند. گایگر در نویشتات، واقع در راینلانت‌ـ پفالتس، زاده شد و در مونیخ و ارلانگن درس‌خواند. در ۱۹۱۲، پس از بازگشت از دانشگاه منچستر، به ریاست آزمایشگاه‌های پرتوزایی در برلین گمارده شد و در آن‌جا، گروه تحقیقاتی موفقی تشکیل داد. سپس، سِمت‌های دانشگاهی دیگری را در آلمان به‌عهده‌‌ گرفت. از ۱۹۳۶ به بعد، در دانشگاه صنعتی برلین مشغول کار بود. موضوعات مطالعاتی گایگر در زمانی‌که با رادرفورد کار می‌کرد عبارت‌ بودند از یافتن ارتباط ریاضی بین مقدار پراکندگی آلفا و وزن‌ اتمی، یافتن ارتباط میان بُرد ذرۀ آلفا و سرعت آن، بررسی محصولات فروپاشی اورانیوم، یافتن ارتباط میان بُرد ذرۀ آلفا و ثابت واپاشی. از ۱۹۳۱ به بعد، گایگر عمدتاً در زمینۀ ‌تابش کیهانی پژوهش می‌کرد.

 

---