هیل، گراهام (۱۹۲۹ـ۱۹۷۵)
هیل، گِراهام (۱۹۲۹ـ۱۹۷۵)(Hill, Graham)
موتورسیکلت‌ران انگلیسی. برندۀ مسابقه جایزۀ بزرگ[۱] هلند در ۱۹۶۲ بود و تا مسابقات قهرمانی رانندگان فرمول یک[۲] جهان در ۱۹۶۲ و ۱۹۶۸ پیش رفت. در ۱۹۷۲ اولین رانندۀ قهرمان جهان در فرمول یک شد که جایزۀ بزرگ استقامت لو مان[۳] (مسابقۀ ۲۴ ساعته) را هم کسب کرد. به علاوه تنها راننده‌ای بود که توانست این مسابقه و مسابقۀ ایندیاناپولیس ۵۰۰[۴] را هم در طول مدت ورزش حرفه‌ای‌اش برنده شود. هیل شرکت در مسابقات فرمول یک را با تیم لوتوس[۵] در ۱۹۵۸ آغاز کرد و از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۶ عضو تیم بی آر ام[۶] بود. از ۱۹۶۷ به لوتوس بازگشت و تا ۱۹۶۹ در این تیم بود. در ۱۹۷۰ـ۱۹۷۲ عضو تیم برابهام[۷] بود و سپس تیم خود را با نام اِمبسی شَدو[۸] تشکیل داد (۱۹۷۳ـ۱۹۷۵). هیل در سقوط هواپیما جان خود را از‌دست داد. پسرش، دِیمون هیل[۹]، نیز نخستین پیروزی خود را در مسابقات جایزۀ بزرگ در ۱۹۹۳ به‌دست آورد. این‌دو اولین پدر و پسری بودند که هر دو جایزۀ بزرگ را کسب کردند.