نقب کنی

نَقْب‌کَنی (mining)

(یا: مین‌گذاری) در جنگ، اصطلاح نظامی به‌معنای کندن تونل در زیر موضع دشمن. انتهای نقب را با مواد منفجره پر و با انفجار آن، موضع دشمن و افراد مستقر در آن را نابود می‌کنند. این تکنیک بارها در خلال جنگ جهانی اول در «جبهۀ غرب» به‌کار گرفته شد، اما این نقص را داشت که سربازان صدمه‌ندیدۀ دشمن غالباً می‌توانستند به‌سرعت از حفرۀ بزرگ حاصل از انفجار دفاع کنند و مانع از رسیدن مهاجمان به آن شوند.

 

---