ویتکوور، رودولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱)
ویتْکووِر، رودولف (۱۹۰۱ـ۱۹۷۱)(Wittkower, Rudolf)
مورخ هنری آلمانی. متخصص دورۀ رنسانس[۱]. در دانشگاه برلین[۲] تحصیل کرد (۱۹۲۳) و در رم (۱۹۲۳ـ۱۹۳۲) و لندن (۱۹۳۴ـ۱۹۵۶) به‌فعالیت پرداخت. سپس به نیویورک رفت (۱۹۵۶) و تا زمان بازنشستگی در ۱۹۶۹ رئیس گروه تاریخ هنر دانشگاه کلمبیا بود. کتاب‌های تحقیقی بسیاری نیز نوشت. تأثیرگذارترین اثرش اصول معماری در عصر اومانیسم[۳] (۱۹۴۹) است. تعبیر این اثر از معماری رنسانس به‌منزلۀ نظامی از نسبت‌های فراگیر و جهانشمول، در معماران و مورخان معماری بسیار تأثیر گذاشت. نیز در پدیدآمدن تفسیری کاملاً فرمالیستی[۴] از سبک بین‌المللی[۵] در معماری سهم داشت.