ورتهایمر، لیوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)
وِرْتْهایْمِر، لِئوپولد (۱۸۶۲ـ۱۹۳۷)(Wertheimer, Leopold)
| لیوپولد ورتهایمر Leopold Wertheimer | |
|---|---|
| زادروز |
آلتونا از توابع هامبورگ ۱۸۶۲م |
| درگذشت | ۱۹۳۷م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل فلسفه و تاریخ |
| شغل و تخصص اصلی | فیلسوف |
| شغل و تخصص های دیگر | منتقد |
| آثار | نظریه نخبگان معنوی و توده مردم در ۱۹۰۸؛ اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) |
| گروه مقاله | فلسفه ، منطق و کلام |
(نام مستعار: کنستانتین[۱] برونر[۲])، فیلسوف یهودی و منتقد آلمانی. در آلتونا[۳] از توابع هامبورگ در خانواده‌ای سرشناس به‌دنیا آمد. در ۲۰سالگی از یهودیت برگشت و به مطالعۀ تطبیقی ادیان پرداخت تا «دین برتر» را پیدا کند. از ۱۸۸۴ به تحصیل فلسفه و تاریخ روی آورد. در فلسفه نخست به کانت[۴] و سپس هگل[۵] گرایش یافت. آن‌گاه کوشش اسپینوزا[۶] برای تعمیم فلسفه به زندگی روزمره، وی را متوجه این فیلسوف هلندی کرد و او را در شمار کسانی چون موسی[۷]، سقراط، مسیح و بودا قرار داد که حقیقت معنوی مطلق را در زندگی و کار خویش نشان داده بودند. از ۱۸۹۱ به نقد ادبی و نویسندگی حرفه‌ای روی آورد و مقالات و اشعاری منتشر کرد. در ۱۸۹۵ دیداری از موزۀ ملی بریتانیا جرقه‌ای در ذهنش زد و طرح کلی فلسفۀ وحدت وجودی‌اش شکل گرفت و بقیۀ عمرش را وقف پرورش این اندیشه کرد. در ۱۹۰۸ اثر فلسفی بزرگش نظریۀ نخبگان معنوی و تودۀ مردم[۸] را در دو جلد انتشار داد و در آن فلسفه‌اش را با تقسیم تفکر به سه نوع عملی، معنوی و قیاسی تشریح کرد. در جنگ جهانی دوم کتاب‌های ورتهایمر را سوزاندند و پیروانش پراکنده شدند. پس از جنگ با همۀ تلاش‌های مشتاقانی چون یهودی منوهین[۹] و آندره برتون[۱۰] توجه به کار او افزایش نیافت.اسپینوزا در برابر کانت (۱۹۰۹) از دیگر آثار اوست.