ویکری، ویلیام (۱۹۱۴ـ۱۹۹۶)
ویکْرِی، ویلیام (۱۹۱۴ـ۱۹۹۶)(Vickrey, William)
| ویلیام ویکری William Vickrey | |
|---|---|
| زادروز |
کانادا ۱۹۱۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۶م |
| ملیت | امریکایی |
| شغل و تخصص اصلی | اقتصاددان |
| گروه مقاله | اقتصاد |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه نوبل اقتصاد (۱۹۹۶)، دریافت نشان افتخار از دانشگاه شیکاگو در ۱۹۷۹ |
اقتصاددان امریکایی، متولد کانادا. معترضی جدی در دورۀ جنگ جهانی دوم بود که بخشی از خدمات خود را به طراحی مالیات بر‌ارث جدیدی برای پوئرتو ریکو[۱] اختصاص داد. رسالۀ دکتری او، با نام «برنامه‌ای برای مالیات‌بندی تصاعدی[۲]»، در ۱۹۷۲، به‌منزلۀ اثری در زمینۀ «اقتصاد کلاسیک[۳]» تجدید چاپ شد. در این رساله، از «مالیات بر درآمد بهینه[۴]» حمایت شده است که در آن پرداخت مالیات، به‌جای درآمد سالانه، بر پایۀ درآمد بلندمدت است. او به‌سبب نقش مهمش در نظریۀ اقتصادی انگیزه‌ها تحت اختراعات نامتقارن[۵]، همراه با جیمز میرلیس[۶]، اقتصاددان اسکاتلندی، در ۱۹۹۶ برندۀ جایزۀ نوبل اقتصاد شد. ویکری، به عضویت فرهنگستان ملی علوم[۷] انتخاب شد و در ۱۹۹۲ رئیس انجمن اقتصاد امریکا[۸] شد. او عضو جامعۀ اقتصادسنجی[۹] بود و در ۱۹۷۹ از دانشگاه شیکاگو نشان افتخار دریافت کرد و فقط چند روز پس از دریافت جایزۀ نوبل، درگذشت. کارهای پژوهشی طولانی او موضوع‌های متنوعی را دربرگرفت، بسیاری از آن‌ها علاقۀ وی را در زمینۀ رفاه انسانی نشان می‌داد. ویکری، در میان سایر موضوع‌ها به مطالعۀ تراکم ترافیک و تعرفۀ عبور پرداخت و به این نتیجه رسید که مجموع عوارض دریافتی در زمان اوج رفت‌وآمد، باید بیشتر از سایر وقت‌ها باشد. بعدها سایر صنایع، ازجمله شرکت‌های تلفن و خطوط هوایی، این اصل را پذیرفتند. او یکی از اعضای هیئت شواپ[۱۰] ۱۹۵۰ بود که برنامۀ جامعی برای تجدیدنظر در نظام مالیاتی ژاپن طرح کرد. همچنین سخنرانی‌های بسیاری داشت و در ایالات متحده امریکا و نیز در خارج از کشور و سازمان ملل متحد[۱۱] مشاور بود.