ویلمن، ژان آنتوان (۱۸۲۷ـ۱۸۹۲)

ویلْمَن، ژان آنتوان (۱۸۲۷ـ۱۸۹۲)(Villemin, Jean-Antoine)

پزشک نظامی فرانسوی. شواهدی دال بر ایجاد و انتقال بیماری سل از طریق نوعی عامل عفونی عرضه کرد. او ثابت کرد که می‌توان سل را از انسان یا گاو به خرگوش و سپس، از خرگوشی به خرگوش دیگر منتقل کرد. این نظریه برخلاف عقیدۀ رایج آن زمان بود. همچنین، ثابت کرد که بیماری حاصل از انتقال سل از گاو به خرگوش شدیدتر از بیماری حاصل از انتقال بیماری از انسان به خرگوش است. در ۱۸۶۵، ویلمن مواد سلی را از حفره‌ای در شش فردی که از سل ریوی مرده بود جدا و به خرگوشی سالم تلقیح کرد. او یک خرگوش دیگر از همان مادر را به‌منزلۀ شاهد در شرایطی مشابه با خرگوش آزمودنی نگه داشت. ویلمن خرگوش‌ها را پس از سه و نیم ماه کُشت و مشاهده کرد که شش‌های خرگوش آزمودنی پر از ضایعات سلی است، ولی شش‌های خرگوش شاهد سالم‌اند. او در ادامۀ آزمایش‌هایش مواد سلی به‌دست‌آمده از شش گاو را به خرگوشی تلقیح کرد. خرگوش پس از دو ماه به‌شدت بیمار شد. بررسی اعضای بدن خرگوش پس از مرگ نشان‌دهندۀ سل حاد بود. ویلمن با مواد سلی به‌دست‌آمده از ضایعات شش‌های این خرگوش، شش خرگوش دیگر را زنجیروار تلقیح کرد. بررسی‌های او نشان داد که سل می‌تواند از حیوانی به حیوان دیگر، و حتی بین انواع متفاوت جانوران، به‌صورت زنجیره‌ای، منتقل شود. ویلمن در پری، واقع در وُژ، زاده شد. در استراسبورگ و پاریس پزشکی خواند و در ۱۸۵۳، در پاریس دانشنامۀ دکترای پزشکی گرفت. پزشک عمومی بود و در اوقات فراغتش، آزمایشگاه پژوهشی خصوصی خود را اداره می‌کرد. در ۱۸۸۲، رابرت کخ، باکتری‌شناس آلمانی، ماهیت ریزسازوارۀ عامل عفونت سل را کشف کرد.

 

---