بلویلر، اویگن (۱۸۵۷ـ۱۹۳۹)
بلویْلِر، اویگن (۱۸۵۷ـ۱۹۳۹)(Bleuler, Eugen)
| اویگن بلویلر Eugen Bleuler | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۵۷ م |
| درگذشت | ۱۹۳۹ م |
| ملیت | سوییسی |
| شغل و تخصص اصلی | روان پزشک |
| جوایز و افتخارات | واضع اصطلاح اسکیزوفرنی در ۱۹۱۱ |
روان‌پزشک سوئیسی، متخصص عصب‌شناسی و امراض روانی، و واضع اصطلاح اسکیزوفرنی[۱] در ۱۹۱۱. استاد روان‌پزشکی در زوریخ بود (۱۸۸۸ـ۱۹۲۷) و با استفاده از روش‌های تجربی ویلهلم وونت[۲] و روش‌ها و نظریه‌های روان‌کاوی زیگموند فروید[۳]، به بررسی جنبه‌های روان‌شناختی اختلال روانی پرداخت. بعدها از منتقدان نظریۀ روان‌کاوی فروید شد. بلویلر در تسولیکن[۴]، نزدیک زوریخ، به‌دنیا آمد، تحصیلاتش را در زوریخ، برن[۵] و مونیخ[۶] ادامه داد، و در ۱۸۸۳ دانشنامۀ پزشکی گرفت. برخی از آثار مهم اوست: هیجان‌پذیری، تلقین‌پذیری، پارانویا[۷] (۱۹۰۶)؛ جنون جوانی یا گروهی از اسکیزوفرنی‌ها[۸] (۱۹۱۱)، که در آن نشان داد تعریف امیل کرپلین[۹]، روان‌پزشک آلمانی، از جنون جوانی شامل همۀ اختلالات اسکیزوفرنیایی است؛ توهمات[۱۰]، که کتابی است دربارۀ آسیب‌شناسی روانی؛ درسنامۀ روان‌پزشکی[۱۱] (۱۹۱۶)؛ تاریخ طبیعی روح[۱۲] (۱۹۳۲).