الکل، آثار

اَلْکُل، آثار

در زیست‌شناسی، آثار الکل بر یاخته‌ها. الکل به‌سبب اثری که در بدن بر نحوۀ کار یاخته‌های عصبی می‌گذارد، از مواد شیمیایی آلی دیگر متمایز است. الکل در غلظت‌های بالا حتی سمی است و برخی از اشکال حیات، مثل موجودات ذره‌بینی، را از بین می‌برد. الکل به‌سبب جلوگیری از عمل تخریبی موجودات ذره‌بینی (میکروب‌ها) در بافت‌ها موجب حفظ همیشگی بقایای جانوری و گیاهی می‌شود. الکل بر یاخته‌های عصبی مغز اثر می‌گذارد، اضطراب را کاهش می‌دهد، و فرد را خواب‌آلود، آرام‌ یا کند، می‌کند. الکل آثار‌ آنتی‌هیستامین‌ها و باربیتورات‌ها را نیز افزایش می‌دهد. مصرف این داروها با الکل ممکن است به مرگ فرد منجر شود. مقادیر کم الکل موجب کندشدن عمل بخش‌هایی از مغز می‌شود که با مهار اعمال شدید و داوری درست مرتبط‌اند. از این‌رو افرادی که الکل مصرف می‌کنند غالباً قادر به مهار این اعمال نیستند، ناآگاه‌اند، و قادر نیستند ایمن رانندگی کنند. این اثر الکل کاملاً خطرناک است. الکل مشروبات الکلی را مخمرها تولید می‌کنند. طی فرآیند تنفس بی‌هوازی، مخمر قند را می‌شکند و الکل به‌صورت فرآوردۀ زاید این فرآیند تولید می‌شود. این فرآیند را اغلب تخمیر می‌نامند.

 

---